ErTAZeens | 20 JAAR TAZ

Euthanasie met Barbara en Stefanie

Laureaat Jong Theater 2010

2016 Lucinda Ra, De Werf
Theater
cc De Grote Post

De Oude Man en het kind Mimi Schmidt hebben last van vogels. Beiden zijn ze ziek maar anders. De ene zichtbaar. De andere onzichtbaar. Ze ontmoeten elkaar en besluiten samen te zingen.

Na getuige te zijn van een euthanasie in hun nabije familie zijn Barbara en Stefanie beginnen denken over deze kwestie. Twee jaar lang deden ze onderzoek, door gesprekken met experts, dichters, kinderen, bejaarden, theatermakers, muzikanten. De uitkomst: een verbeelding over hoe de dood eruitziet als ze van theater is. Op een kleurrijke, muzikale, beeldende en dansende wijze zoeken ze het moment van stilvallen. Iets wat de dood is. Poëzie, een spuit en DaDa.

‘Niet een innemen van een standpunt voor of tegen. Wel een gevoelige en beeldende manier van bezinning over doodgaan.’ (Theatermaggezien)

Concept/tekeningen/tekst: Barbara en Stefanie Claes.
Spel: Philippe Flachet, Barbara Claes, Stefanie Claes.
Derwisjdanser -en leraar: Osman Çatik.
Muziek: Winne Clement, Jeroen Van Herzeele.
Scenografie: Maarten De Vrieze.
Feedback: Simon Allemeersch.
Kostuums/maskers: Claudine Grinwis, Philippe Flachet.
Hoeden: Anaïs Van Hoorebeke.
Techniek/lichtontwerp: Simon Neels, Nico Vanderostyne.
Productie: Lucinda Ra & De Werf.
Met dank aan: Het Bos, de t h e a t e r m a k e r, Jacinta De Roeck, Mieke Verdin, LEIF, Peter Aers en Lieve Thienpont, De Imagerie.